dinsdag 10 januari 2023

Vorig jaar gebeurde iets baanbrekends!

 Exact een jaar geleden werd voor de eerste keer een varkenshart als donor gebruikt. Dit werd ingeplant bij de Amerikaan David Bennett. De man leed aan een hartaandoening en had dringend een donor nodig. Hij stierf uiteindelijk wel een paar maanden later. Er werd op dat moment een varkensvirus in het orgaan gevonden, maar het was niet duidelijk of hij daaraan stierf of aan iets anders.

Xenotransplantaties zoals deze operaties heten zijn niet zonder gevaar, maar omdat er zo'n hoge nood aan organen is, probeert de geneeskunde op die manier meer mensen te redden. Er is duidelijk nog een heel weg af te leggen.


Bron: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/05/06/varkenshart-virus/

zaterdag 7 januari 2023

Valeriaan zo een beetje

 In 2022 had ik heel wat moeilijke dagen. Het liep niet zoals het hoorde te lopen, er gebeurde zo veel, ik had het niet allemaal meer in de hand. Soms voelde het zelfs alsof ik eigenlijk niets meer in de hand had. Waar kwam dat door? Iemand graag zien, maar toch tegen obstakels van het leven aanlopen. Een relatie op losse schroeven, veel vragen, te weinig ruimte voor open communicatie, misschien te zware rugzakken. Het werd zwaar, heel zwaar en uiteindelijk besloot mijn knappe 40'er er een punt achter te zetten. Niet zomaar, wel omdat ik had gezegd dat hij het zou moeten doen. Dat ik het niet zou kunnen. Niet omdat we niet meer van elkaar hielden (houden), maar vooral omdat het op dat moment niet meer houdbaar was. Voor geen van ons beiden. Zowel fysiek als mentaal werd het ons te veel. Zo erg zelfs dat hij hartklachten kreeg en dat bij mij het licht op mijn werk uitging. Ik moest naar buiten, kon niet meer in mijn klas blijven. En als ik ergens een houvast had, dan is het daar wel. Zelfs op hele moeilijke dagen. Dat het me daar overkwam, raakte me heel erg diep. Zo diep dat het me angstig maakte en dat ik wist dat het op dat moment zo niet verder kon.

Het is niet van mijn gewoonte om hier privé-dingen met weetjes te vermengen, maar ik heb me voorgenomen om dat misschien toch wat vaker te doen. Zo af en toe. Dan weten de lezers ook wie er achter deze blog steekt, wordt het allemaal misschien wat minder droog. Net iets tastbaarder en menselijker. Misschien kan ik ook via deze weg mensen een hart onder de riem steken voordat ik mijn mogelijke dagboekblog opstart. Het is een probeersel en ik hou het voorlopig bij het weekend. Dan weten de 'weetjeszoekers' misschien ook meteen dat ze die artikels dan kunnen overslaan, maar kunnen ze minstens nog vijf dagen per week bij mij terecht voor weetjes en nog eens weetjes. Zo droog en rechtdoor als het maar kan ;).

Droog, dat is dus het woord van 2022 niet geworden. Integendeel. Er vloeiden heel veel tranen. Te veel. Nochtans had ik al een aantal slechtere jaren achter de rug en dacht ik sinds 2020 toch weer op een gelukkiger pad te zitten. Ik zal het het juiste pad niet noemen want uiteindelijk heb je het ook niet altijd allemaal zelf in de hand, maar ik had zo het idee dat ik de overvloed aan waterlanders achtergelaten had in 2016-2020. Niet dus. Het werd weer zo'n nat jaar, hoe warm de zomer ook geweest was. Met als gevolg dat halverwege november het licht in de klas dus uitging. Op die momenten is het tricky. Dan kom je op een punt dat je eigenlijk moederziel alleen in je blootje op de wereld rondkruipt. Je zoekt beschutting en mentale weerbaarheid om je weer op te richten, maar ik ben er al uit dat ik dat vaak niet op mijn eentje kan. Zeker niet als er zo'n zware maanden aan vooraf gingen. Eens mijn hart zoveel klappen heeft gekregen, dan heb ik hulp nodig. Die is er altijd van mijn goeie ouwe getrouwe oudjes (hoe ik ze liefde- en respectvol noem!), maar ik kreeg dit keer ook hulp van onze zorgcoördinator. Pas op, ik zou nog vele mensen oneer aandoen om ze niet te vermelden, maar het was juf Els die me dit keer deed inzien dat een doktersbezoek hoogdringend was


Bron: https://waarneming.nl/species/7604/



vrijdag 6 januari 2023

Tobias, de hond uit Suske en Wiske

 Je weet het of je weet het niet, maar sinds een paar jaar ben ik lid van een quizploeg. Samen met een aantal mannen verweer ik me zo goed en zo kwaad mogelijk op allerhande quizzen in West-Vlaanderen. Niet dat ik wekelijks meedoe, ik ben eigenlijk een vervangend lid, maar ik vind het wel een heerlijke bezigheid om af en toe eens wat kennis te etaleren, iets bij te leren en/of gewoon een fijne avond te hebben met vrienden.

Op elke quiz komt er wel een vraag rond stripverhalen en ik moet zeggen dat dit mijn dada niet is. Nochtans lees ik graag, maar ik ken dus eigenlijk niets af van strips. Vandaar dat ik hier af en toe misschien ook een weetje zal posten. Dan heb ik meer kans om hier en daar iets te onthouden ;).

De volgende hond komt uit de stripverhalen van Suske en Wiske. Zo ver was ik zelf al, maar dat hij Tobias heet, wist ik niet. Hij komt een eerste keer voor in nummer 56: Het hondenparadijs.


Bron: https://suskeenwiske.ophetwww.net/albums/4kl/098.php


donderdag 5 januari 2023

Olympische Winterspelen

 In het jaaroverzicht van 2022 kwamen een paar Olympiërs aan bod en zo ontstond er weer een vraag (en dus later een weetje) in mijn hoofd. Zo zag ik Bart Swings zegevieren op de massastart op de Winterspelen in Peking en pakte Hanne Desmet in het shorttrack brons op de 1000 m.

Peking is de eerste stad waar er zowel Olympische Zomer- als Winterspelen werden georganiseerd. Tot en met 1992 was het zelfs zo dat beide Spelen in hetzelfde jaar werden georganiseerd. Vanaf 1994 telkens 2 jaar na de Zomerspelen. De eerste Olympische Winterspelen gingen door in 1924 en dit in het Franse Chamonix-Mont-Blanc. In 2026 vindt de 25ste editie plaats in Italië (Milaan en Cortina d'Ampezzo).


Bron: https://privacyenbescherming.be/olympische-winterspelen/


woensdag 4 januari 2023

Het eerste boek van successchrijver Marc de Bel

 Elk jaar lees ik een boek van Marc de Bel aan mijn kinderen in de klas voor. Wil je daar meer over weten, dan kun je dit zeker nalezen op Gietjes Corner via de volgende link: Label-Voorlezen.

Waarom doe ik dit? Omdat ik deze oud-leerkracht gewoon een machtige schrijver vind. Ik ken de Bel al vanuit mijn kindertijd en ik zou het een zonde vinden als de kinderen uit de lagere school hem en zijn iets oudere boeken niet meer zouden leren kennen. Uiteraard hebben ze wel nog wat tijd en er verschijnen nog steeds nieuwe meesterwerken van hem, maar ik geef al een hele tijd les in het tweede leerjaar en ik vind dat we de jeugd van tegenwoordig als leerkracht (en als ouder, volwassene, begeleider,...) niet genoeg kunnen aanreiken. Altijd fijn als ik er toch een paar met het lees- en Marc de Bel-virus kan aansteken ;).

Ik zie dat ik op mijn blog voor boeken (Gietjes Boekies en Movies) voorlopig nog geen enkel boek heb gepost (shame on me!), maar ik wil er vandaag wel een weetje van maken. Namelijk: Wat is het eerste boek dat Marc de Bel ooit schreef? Het ei van Oom Trotter. Het boek werd uitgegeven in 1987 door de uitgeverij Infodok. Doet me eraan denken dat ik het misschien wel nog eens opnieuw moet lezen! Dat kan ook wel nog op mijn to-dolijst voor 2023 :). Het verhaal wordt vervolgd in de boeken 'De kracht van Ajajatsoe' en 'De gouden waterduivel'. 'Het ei van Oom Trotter' werd bekroond met de Prijs van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen in 1988 (voor boeken van 10 tot en met 12 jaar).

In 2019 werd het boek zelfs een musical!


Bron: https://www.nl.fnac.be/a10501197/Trotter-Deel-1-Het-ei-van-oom-Trotter-Marc-de-Bel

dinsdag 3 januari 2023

Het hoogste gebouw ter wereld

 Wellicht weet iedereen dat het hoogste gebouw ter wereld Burj Khalifa is, maar weet je ook precies hoe hoog? En weet je de oorspronkelijke naam van deze wolkenkrabber? Nee? Dan ga ik je dit nu vertellen.

De Burj Khalifa vind je in de stad Dubai op het gelijknamige emiraat van de Verenigde Arabische Emiraten. Sinds 2007 is deze toren het hoogste gebouw van de wereld en nam het de titel over van 'Taipei 101' dat in Taiwan staat. In 2009 bereikte de Burj Khalifa maar liefst 828 meter en steekt daarmee de vorige recordhouder danig voorbij. Het gebouw werd officieel geopend op 4 januari 2010. De toren zou eigenlijk eerst Burj Dubai heten, maar omdat er wellicht wat gesponsord werd, kreeg hij de naam Burj Khalifa. Een verwijzing naar de president van de Verenigde Arabische Emiraten. 

Bij de bouw van de Burj Khalifa was er trouwens zelfs een Belgische aannemer betrokken, namelijk Besix.


Bron: https://www.britannica.com/topic/Burj-Khalifa

maandag 2 januari 2023

Een stol is een luxebrood

 Soms kom ik van die woorden tegen die ik nooit eerder hoorde. Fijn vind ik dat. Vooral door te lezen, gebeurt dat en dat wil dit jaar zeker weer eens meer doen. Geïnteresseerd in leesmateriaal en reviews? Of eerder een tv-kijker? Dan kun je terecht op een ander kanaal van mij: namelijk Gietjes Boekies en Movies.

Maar de uitleg van die woorden zal je dus hier op Gietjes Weetjes te weten komen. Zo heb ik het vandaag over een stol. Dit is een luxebrood. Van oorsprong is het een vruchtbaarheidssymbool en zowel rozijnen als amandelmeel zitten in dit brood. Normaal gezien wordt het vooral rond Pasen en Kerstdag gegeten waardoor deze lekkernij vaak als kerst- of paasstol wordt benoemd. Het vindt zijn oorsprong in Duitsland.



Bron: https://uitdekeukenvanarden.blogspot.com/2011/12/recept-kerststol-filmpje.html


zondag 1 januari 2023

Gelukkig Nieuwjaar!

We zijn hier al zo vaak opnieuw begonnen, nog vaker heb ik een doorstart gemaakt. Maar uiteindelijk komt het steeds op hetzelfde neer. Schrijven blijft een constante in mijn leven, net als weetjes verzamelen, studeren, lezen, tijd maken voor de mensen die mij graag zien en die ik graag zie, bakken, sporten, werken,... Ik denk niet dat dit ooit zal veranderen en dat hoeft ook helemaal niet! Sommige hobby's komen erbij (ik ben intussen ook aan het wandelen geslagen) en andere verdwijnen wat naar de achtgrond, maar uiteindelijk blijf ik staan waarvoor ik sta. 

Een gedreven juf die haar job niet als werk ziet en die daarnaast zoveel mogelijk uit haar persoonlijke zelve wil halen. Er vallen nog zoveel dingen te ontdekken en ik blijf plannen en dromen, al hoop ik privé op wat rustigere wateren. Het is de laatste jaren een serieuze tocht geweest. Door onherbergzaam gebied en alsof mijn gammel bootje vaak tot aan de rand gevuld stond met water. Er werd naarstig geschept en ook andere mensen hebben het ding helpen legen, maar toen het stilaan terug comfortabeler in het bootje werd en het eindelijk weer kon blijven drijven, liep het keihard op de klippen. Brak het. Ik heb de planken achtergelaten en ik ga te voet verder (vandaar misschien dat wandelen ;)). Met een rugzak die soms nog een tikkeltje te zwaar weegt, maar waar ik tegelijkertijd ook niet zonder kan. Die me soms uit evenwicht brengt, maar die me ook bescherming biedt en waar ik noodzakelijke en iets minder noodzakelijke dingen in mag en kan bewaren.


Het is een zoektocht geweest, door een donker oerwoud en ook al weet ik dat de zon er sowieso altijd is, ze geeft nog niet altijd licht en/of warmte. Ik heb de afgelopen jaren heel wat geleerd, maar ik weet dat er ook nog heel wat te leren valt. Die dingen wil ik misschien nog net iets vaker met jullie delen. Zowel hier, als op mijn andere blogs. Heel stiekem denk ik er al een tijdje aan om er nog een dagboekblog aan toe te voegen, al is dat misschien net iets te persoonlijk. Terwijl ik ervan overtuigd ben dat mensen zich zouden herkennen in mijn verhaal. Dat ze misschien een houvast zouden vinden, een leidraad, een sprankel. Want dat is wat een mens nodig heeft. En ik kan het weten.

Ik wens ieder van jullie een warm 2023. Bekijk de dingen die je hebt, wees niet triest om wat je niet hebt. Ook al weet ik dat dit niet altijd makkelijk is. Ik heb al jaren een kinderwens en die kinderen zijn hier niet. Stilaan weet ik ook dat het een wonder zou zijn als ze er (biologisch) wel nog komen. Me echt gelukkig voelen op mijn eentje (zonder relatie) kan ik ook niet en toch ben ik alleen. In dat opzicht dan toch. Zo zie je maar dat ik het zeker ook niet allemaal voor elkaar heb. Dat er dromen zijn, scheuren in mijn hart, leegtes,... Maar ik probeer daar hetgeen wat ik wel heb tegenover te stellen. Een warme familie (van onschatbare waarde), een huis waar ik kan thuiskomen, twee van die megamachtige ouders die er altijd voor me zijn, een job waar ik echt mijn ei in kwijt kan, een broer en zijn gezin die me vanop de zijlijn aanmoedigen en waarvan ik weet dat ik er altijd terecht kan, een lijf dat wel wat kan verdragen en dat voorlopig behoorlijk gezond lijkt, een ruime vriendenkring die mee duimt dat ik nog eens echt gelukkig mag worden, collega's die vaak zelfs vrienden zijn en die mij appreciëren (met mijn gaven én gebreken), kennissen die mijn dagen kleurrijker maken, leerlingen die me warmte, liefde, voldoening, een lach en zoveel meer schenken en M, een unieke veertiger die zich samen met zijn kids in mijn hart heeft genesteld. En eens je daar geraakt... dan is er geen ontkomen meer aan ;).

Ik wens iedereen zo'n plekje toe vanuit het diepst van mijn ziel, dan zul je nooit meer echt alleen zijn, ook al voelt het toch soms zo. 

Hoe ik mijn persoonlijke weg afleg,  zal ik af en toe iets duidelijker proberen te schetsen via de (voorlopig) volgende kanalen:


Moest er nog een vijfde 'Gietjes...' aan toegevoegd worden, dan weten jullie dat uiteraard als eerste.

Ik wens jullie allen nog een heel fijne zondag en een uniek start van een nieuw jaar!