Een gedreven juf die haar job niet als werk ziet en die daarnaast zoveel mogelijk uit haar persoonlijke zelve wil halen. Er vallen nog zoveel dingen te ontdekken en ik blijf plannen en dromen, al hoop ik privé op wat rustigere wateren. Het is de laatste jaren een serieuze tocht geweest. Door onherbergzaam gebied en alsof mijn gammel bootje vaak tot aan de rand gevuld stond met water. Er werd naarstig geschept en ook andere mensen hebben het ding helpen legen, maar toen het stilaan terug comfortabeler in het bootje werd en het eindelijk weer kon blijven drijven, liep het keihard op de klippen. Brak het. Ik heb de planken achtergelaten en ik ga te voet verder (vandaar misschien dat wandelen ;)). Met een rugzak die soms nog een tikkeltje te zwaar weegt, maar waar ik tegelijkertijd ook niet zonder kan. Die me soms uit evenwicht brengt, maar die me ook bescherming biedt en waar ik noodzakelijke en iets minder noodzakelijke dingen in mag en kan bewaren.
Het is een zoektocht geweest, door een donker oerwoud en ook al weet ik dat de zon er sowieso altijd is, ze geeft nog niet altijd licht en/of warmte. Ik heb de afgelopen jaren heel wat geleerd, maar ik weet dat er ook nog heel wat te leren valt. Die dingen wil ik misschien nog net iets vaker met jullie delen. Zowel hier, als op mijn andere blogs. Heel stiekem denk ik er al een tijdje aan om er nog een dagboekblog aan toe te voegen, al is dat misschien net iets te persoonlijk. Terwijl ik ervan overtuigd ben dat mensen zich zouden herkennen in mijn verhaal. Dat ze misschien een houvast zouden vinden, een leidraad, een sprankel. Want dat is wat een mens nodig heeft. En ik kan het weten.
Ik wens ieder van jullie een warm 2023. Bekijk de dingen die je hebt, wees niet triest om wat je niet hebt. Ook al weet ik dat dit niet altijd makkelijk is. Ik heb al jaren een kinderwens en die kinderen zijn hier niet. Stilaan weet ik ook dat het een wonder zou zijn als ze er (biologisch) wel nog komen. Me echt gelukkig voelen op mijn eentje (zonder relatie) kan ik ook niet en toch ben ik alleen. In dat opzicht dan toch. Zo zie je maar dat ik het zeker ook niet allemaal voor elkaar heb. Dat er dromen zijn, scheuren in mijn hart, leegtes,... Maar ik probeer daar hetgeen wat ik wel heb tegenover te stellen. Een warme familie (van onschatbare waarde), een huis waar ik kan thuiskomen, twee van die megamachtige ouders die er altijd voor me zijn, een job waar ik echt mijn ei in kwijt kan, een broer en zijn gezin die me vanop de zijlijn aanmoedigen en waarvan ik weet dat ik er altijd terecht kan, een lijf dat wel wat kan verdragen en dat voorlopig behoorlijk gezond lijkt, een ruime vriendenkring die mee duimt dat ik nog eens echt gelukkig mag worden, collega's die vaak zelfs vrienden zijn en die mij appreciëren (met mijn gaven én gebreken), kennissen die mijn dagen kleurrijker maken, leerlingen die me warmte, liefde, voldoening, een lach en zoveel meer schenken en M, een unieke veertiger die zich samen met zijn kids in mijn hart heeft genesteld. En eens je daar geraakt... dan is er geen ontkomen meer aan ;).
Ik wens iedereen zo'n plekje toe vanuit het diepst van mijn ziel, dan zul je nooit meer echt alleen zijn, ook al voelt het toch soms zo.
Hoe ik mijn persoonlijke weg afleg, zal ik af en toe iets duidelijker proberen te schetsen via de (voorlopig) volgende kanalen:
Moest er nog een vijfde 'Gietjes...' aan toegevoegd worden, dan weten jullie dat uiteraard als eerste.
Ik wens jullie allen nog een heel fijne zondag en een uniek start van een nieuw jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten