Mijn mama uit een gemeente nabij de Franse grens, mijn papa een voetballertje uit een boerengat nabij Diksmuide. Zich samen gevestigd in diezelfde gemeente. Schuin tegenover het huis van mijn grootouders. Waar we te pas en te onpas konden binnen springen, waar we altijd welkom waren. Een tijd die jammer genoeg niet meer terugkeert. Meme al in 2008 gestorven, tien jaar later (en eigenlijk nog maar pas) mijn stoere bink van een grootvader. 11 december 2018... 90 jaar en eigenlijk opgeleefd (als ik het zo mag stellen). Een maandje ervoor nog zijn verjaardag gevierd en wat zag hij er nog goed uit. Daarna ging het heel snel... een longontsteking en langzaamaan doofde zijn kaars. Gelukkig hebben we afscheid kunnen nemen. Dan is het net dat tikkeltje dragelijker om verder te gaan, zonder hem.
Sorry, ik dwaalde even af... en dan moet het er even uit ;).
Maar waar ik het dus over wilde hebben (en waarvoor ik een serieuze omweg nam) is het hoogste punt van mijn provincie. Dat Signal de Botrange dat is voor België, dat wist je al (want dat kun je hier lezen), maar voor West-Vlaanderen is dat de Kemmelberg. Met zijn 156 meter net iets minder imposant dan Signal de Botrange in de Hoge Venen, maar minstens even schoon als je het mij vraagt. Ik ben er al ettelijke keren geweest en in elk seizoen heeft het je iets te bieden. Ik koester er vooral mooie herinneringen, maar hoop er in de toekomst nog een aantal bij te kunnen maken!
Bron: https://www.westtoer.be/nl/agenda/de-kemmelberg-uitgepakt-over-de-kemmelberg
