zaterdag 23 april 2016

Vanity sizing, een trucje of puur bedrog?

Vanity sizing... nog iets waarover ik nog nooit eerder hoorde. Tot ik in de voorbije Paasvakantie een paar 'Magazines' van Het Nieuwsblad las. Dat sommige vrouwen niet zo graag kleren kopen omwille van hun maat, daar begrijp ik. Maar dat er daarom vanity sizing in de wereld werd groepen... daar heb ik minder begrip voor.

Zelf winkel ik absoluut niet graag, maar dat heeft helemaal niets met mijn maat te maken. Pas op, niet dat ik een goddelijk lijf heb hoor. Er zijn zeker een aantal dingen die wat strakker (en oké, mooier) kunnen, maar over het algemeen ben ik wel tevreden. Ik vind het gewoon niet fijn om mijn kleren op een ander heel de tijd uit te trekken. Dat haar gaat dan vanzelf gewoon helemaal tegen je hoofd plakken en dan krijg je nog eens een lading warme lucht in je gezicht gegooid bij het naar buiten gaan. Nee, ik zeg het, ik ben dus geen al te typische vrouw ;).

Maar juist ja, we hadden het over vanity sizing. Het komt erop neer dat er in Amerika eigenlijk wat gefoefeld wordt met de maten. Hier spreken we meestal van maten als S, M, L, XL of maten 34 tot 48, maar met deze eenheden wordt bij vanity sizing een loopje genomen. In een jurk maatje 44 wordt bijvoorbeeld 38 gehangen zodat de vrouw die het kledingstuk koopt met een veel beter gevoel naar huis gaat. Op die manier zal ze trouwens ook geneigd zijn om sneller naar deze shop terug te keren.
Dit trucje (of boerenbedrog) wordt vooral in Amerika ingezet, maar ook hier sijpelt het gegeven door. Als mensen zich hierdoor beter voelen, mij niet gelaten, maar voor mij hoeft die Amerikaanse trend zich niet verder door te zetten.



Bronnen:
* Magazine - Het Nieuwsblad
* http://caroliens.blogspot.be/2010/01/caught-in-dress.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten